“Oude Koeien..”
Verslag van dinsdag 14 mei 2013
Van Dokkum naar Franeker: laten we geen oude koeien uit de sloot halen…
Vanmorgen zoals we hadden gepland, nog eerst even in Dokkum rondgelopen. We hebben gekozen voor een uitgebreide lunch, zodat we straks gemakkelijk door kunnen varen als we dat willen. We zijn namelijk van plan om eerst een stuk terug te varen over de Dokkumer Ee, en dan bij Bartlehiem af te buigen naar Franeker via de nieuwe vaarroute die helemaal is verbreed en uitgediept. Deze route is een gedeelte van de Elfstedenroute, en voert naar wat men in de volksmond noemt ‘de hel van het noorden’. Ik hoop dat het voor ons niet zo’n vaart zal lopen..
In deze route zullen we ook twee sluizen passeren, die we zelf moeten bedienen. Omdat ik dit nog niet eerder heb gedaan, is het toch wel even afwachten of dat een beetje gaat lukken. Het idee dat we een nieuwe route gaan varen en het passeren van de sluizen geeft deze middag ook wel iets spannends.
Zo tegen een uur of twee vertrekken we uit Dokkum. Het is, net als gisteren, erg rustig op de Ee. Dat is niet zo vreemd gezien de vroege tijd van het jaar, maar je kunt daarnaast ook wel merken dat het slechte weer van dit hele voorjaar een hoop mensen thuis heeft gehouden. Zo rustig als nu heb ik het geloof ik nog niet eerder meegemaakt!
Gisteren was mijn oog gevallen op een supermarkt in Birdaard. Deze had een ingang langs de wal van de Ee. Wel heel makkelijk en ook erg leuk om daar even aan te leggen voor de boodschappen. Zo vanaf de boot de supermarkt binnen stappen! Een echte ‘drive by’ super!
Na de nodige boodschappen te hebben gehaald (met een ijsje erbij als extra want het is tenslotte vakantie) varen we verder richting Bartlehiem. Ook al is het weer niet om over naar huis te schrijven, het is toch een prachtige route om te varen. In plaatsen als Birdaard en Bartlehiem tref je allerlei mooie oude (maar soms ook heel aparte nieuwe) huizen aan die zonder meer de moeite van het bekijken waard zijn. Het is dan ook met een beetje ‘spijt’ dat we de ter hoogte van Bartlehiem afslaan naar de nieuwe route richting Franeker.
De route begint mooi. Het is misschien wel wat leeg en vlak, maar de natuur komt hier erg mooi en ongerept over. Bovendien schijnt af en toe het zonnetje waardoor het er allemaal nog mooier uit ziet. We zien regelmatig allerlei weide- en watervogels, kiekendieven en in de verte rent een hert door het landschap. Het valt ons echter wel op dat er nogal wat bouw materiaal ligt langs de kanten van de vaart, en naarmate we verder varen lijkt dit toe te nemen.
Na een kilometer of vijf wordt duidelijk wat de oorzaak is. Hoewel de route een paar weken geleden is geopend, zijn de kanten nog lang niet ‘af’ te noemen. Ik denk dat er eerst een paar jaar overheen moeten gaan voordat er hier sprake kan zijn van een mooie begroeiing en hetzelfde ongerepte effect is bereikt als aan het begin van de route, die waarschijnlijk al enige tijd geleden is opgeknapt.
Voor wat betreft de diepte en de breedte van de vaart, heb ik de indruk dat de Tigris hier net niet te groot voor is. Daarbij moet worden opgemerkt dat het doodstil is vandaag (we zijn geen andere boot tegen gekomen) wat het allemaal natuurlijk wel wat makkelijker maakt om de route te varen. Op sommige gedeelten zou het passeren van een tegenligger die even groot is als de Tigris behoorlijk lastig zijn geweest. De vaart is ongeveer twee van onze boten breed en erg ondiep, dus zou de zuiging in dat geval wel eens erg lastig kunnen zijn.
Op sommige plaatsen kun je heel goed zien hoe de aanpassingen zijn gemaakt. We zie een brug die in het verleden laag boven het water lag, waarbij er simpelweg een staalconstructie onder de zijkanten is geplaatst die is ‘dichtgemetseld’. Niet echt mijn idee van een nette afwerking maar zolang we er maar onder door kunnen goed genoeg!
Soms is het wel erg krap. Ik meet een keer een verschil van zo’n 3 centimeters. Het is dus wel goed oppassen als je een brug passeert die maar net hoog genoeg lijkt. Stel dat het waterpeil toevallig net wat hoger is dan gewoonlijk..
Bij Oude Leije ligt de eerste sluis die we moeten passeren, de Anita Andriesen sluis.
De bediening valt ons reuze mee. Kwestie van even op de meldingsknop drukken, wachten tot het groene licht brand en het rode licht uit gaat, en de sluis invaren. Daar volg je weer dezelfde routine om de sluis uit te kunnen varen. Na een druk op de knop gaat het vanzelf ..Het gaat allemaal best vlot, al kan ik me indenken dat het hier in drukke tijden allemaal wat moeizamer zal gaan. Wij waren de sluis binnen 10 minuten gepasseerd.
Onderweg naar de tweede sluis passeren we een viaduct waar een creatieveling zich heeft uitgeleefd op de muren. Leuk gedaan, en je leert meteen een stukje van de geschiedenis van de tocht der tochten.
Aan de rechterkant is een schildering gemaakt van de winnaar van de tocht uit het jaar 1941, Auke Adema. Aan de andere kant is het duo Piet Kleine en Henk Angenet geschilderd. Alleen klopt het vermelde jaar hier volgens mij niet. Is dat niet de tocht van ‘97 geweest? Leuk en informatief!
Nadat we een paar foto’s hebben gemaakt varen we weer verder. Ongeveer een kilometer verder stuiten we letterlijk op een koe, die iets te dicht bij de waterkant is gekomen en vervolgens in de vaart beland. Wanneer het dier ons ziet probeert het nog enigszins te bewegen, het is echter duidelijk dat er geen loskomen aan is. En natuurlijk is er nergens in de buurt een levende ziel te bekennen…
Kijk niet zo naar me! Ik weet ook niet hoe dit is gekomen hoor..
Zo’n dier kun je natuurlijk niet aan haar lot overlaten. We bellen 112 en worden doorverbonden met de brandweer. Na de nodige uitleg is duidelijk waar het dier kan worden gevonden. Omdat de koe steeds onrustig wordt als we in de buurt blijven, en hierdoor sneller wegzakt besluiten we om door te varen. Dat is wel even slikken, want de blik waarmee we worden nagestaard is werkelijk vreselijk zielig.
Het begint steeds harder te regenen. Bij het passeren van de Schutsluis Wierstersyl in Wier wordt er net gebeld door de politie met vragen over de exacte locatie waar we de koe hebben gezien (in totaal ben ik zes keer gebeld voor het dier uiteindelijk was gevonden) waardoor Tina zich even alleen moet zien te redden. Uiteraard net op het moment dat we de sluis invaren…
Uiteindelijk komen we rond half 10 aan in Franeker. Met alle oponthoud is het een hele reis geworden. Maar wel één met een happy end. We worden door de brandweer nog één keer opgebeld om te melden dat de reddingsactie succesvol is verlopen en de koe weer op stal staat bij de boer. Drie hoeraatjes voor de hulpverleners! (en misschien ook eentje voor onszelf).
Periode: 10 mei 2013 tot 17 mei 2013
Route: Dokkum – Bartlehiem – Oude Leije – Wier – Franeker
Schip: Simmerskip 900 Tigris
Martien en Tina van Vuuren